Er was nooit een band geweest tussen haar en mij, ook niet met de andere kinderen. Ik werd verzorgd, had lekker eten, had niets te kort, vanbuiten. Toen mijn moeder op haar sterfbed lag keerden mijn broers haar definitief de rug toe want dood is dood. Zij konden de...
Ontroerende verhalen
Kan iemand me wakker maken …
Kan iemand me wakker maken… ik ben Wim - op 14 februari van dit jaar moesten we afscheid nemen van onze prachtige engel - Lynn Sioncke, ze werd amper 32 jaar en overleed aan de gevolgen van uitgezaaide darmkanker naar longen en lever. Een hevige strijd van 2 jaar,...
03/1980
1980 - het jaar dat mijn wereld instort - de eerste verslagenheid in mijn jonge leven… Het grootste drama sinds ik over het vermogen beschik te beseffen, bewust te voelen. Geveld blijf ik achter. Mijn hart bloedt, mijn tranen zijn niet te stoppen. Immense smart die ik...
29 september
Exact één jaar geleden ging ik met mijn buurman Georges naar Zeebrugge. Hij was een man met een rijk en turbulent leven, had ook een mooi parcours bij de lange omvaart achter de rug en de zee had voor hem een speciale betekenis. Georges had een gezondheid die beetje...
Staande tussen de graven
Staande tussen de graven In een ver en toch nabij verleden Staande tussen de graven; Wolken omsloten het hemelgewelf Zonlicht accentueerde hier en daar Zoals een volgspot op de scène, Het zuchten van de wind Beroerde de weinige bladeren Takken bewogen stil, En rust...
Bitterzoet
37 jaar is mijn broertje geworden. 37 jaar waarvan 11 beladen, niet langer onbevreesd… Hij was net 26 geworden toen de hemel op ons hoofd viel, als het ware uit het niets. Een hersentumor, kwaadaardig, met een prognose van zo’n 9 maanden. BAM! Ik herbeleef dat moment...
Rouw, de prijs voor liefde
5 september. Het is een datum waar ik nooit echt aan gehecht heb, tot hij me dit jaar plots bij de keel greep. Op 5 september was mijn vader 15 jaar dood. We verloren hem in 2006 aan een ongeneeslijke ziekte. De diagnose kwam in de lente van dat jaar en nog voor de...
Achter élk gezicht leeft een verhaal…
Zeven jaar geleden overleed mijn zus totaal onverwacht. Niemand zag het aankomen, ze leek zo gelukkig, lachte altijd en stond voor iedereen klaar. Ze was het zonnetje in huis, ook toen ze klein was, de clown in ons gezin. Altijd vrolijk, altijd goedgezind. Ik...
Dance me to the end of love
Zij houdt van uitstellen. En van hem en ons. Zij hopt van het ene naar het andere, altijd met evenveel hartstocht, maar al te dikwijls zonder het af te ronden. Eén uitzondering: hem en ons. Zij is er altijd. Hij herinnert het zich niet, maar voelt het wel. De zinnen...
Thuiskomen
Meisjes kennen dit. Kleren sorteren, triëren, elimineren, arrangeren. In de wasmand of nog-niet-helemaal-klaar-voor-de-wasmand en dus op de stoel of op een kapstok buiten aan de kast, maar zeker niet meer terug in de kast. Zwart en wit zo lang mogelijk zwart en wit...
Het leven aanvaarden zoals het is, is een uitdaging
Soms heb ik eventjes tijd nodig voor mezelf. Dan voel ik de behoefte om even alleen te zijn. Nadenken over mijn pijn, angst en wat er nog allemaal komen gaat. Ik ben vaak een open boek en sta altijd klaar voor iedereen. Maar héél soms, kan ik het gewoon niet opbrengen...
Woordeloos zingen
Er zijn heel wat soorten van leed waarvoor woorden tekortschieten. Muziek biedt troost als balsem voor de ziel. En soms is woordeloos zingen, het enige wat we kunnen: WOORDELOOS ZINGEN Puur en mooi, weerloos en naakt, écht zijn wij zonder woorden, ontdaan van stem. De...