Kan iemand me wakker maken …

by | Oct 29, 2021 | Ontroerende verhalen | 0 comments

Kan iemand me wakker maken…

ik ben Wim – op 14 februari van dit jaar moesten we afscheid nemen van onze prachtige engel – Lynn Sioncke, ze werd amper 32 jaar en overleed aan de gevolgen van uitgezaaide darmkanker naar longen en lever.
Een hevige strijd van 2 jaar, elke twee weken chemo.

We hebben 2 kindjes Wolf (5) en Lars (3).
Elke dag tranen. We kunnen dit nog steeds niet geloven, niet begrijpen, niet aanvaarden.
Het is onmogelijk.

We missen haar zo hard.

Ik deel graag een aantal fragmenten uit de tekst die ik heb gebracht op haar afscheid.

Baby, zoetje, prinses, engel, felle, snoopy, mama,
Het is genoeg geweest………….. Maak me nu maar wakker uit deze lange nachtmerrie. Het is mooi weer vandaag. Ik wil nu wakker worden, om samen met jou en de kindjes naar de zee te vertrekken, voor een nieuwe onvergetelijke dag………………………………
“Nog even niet baby?”
“Ok dan ik lees ik eerst nog mijn tekst voor.”

Toen je bij de badmintonclub kwam, viel je onmiddellijk op. Zo spontaan, enthousiast, steeds lachen en plezier maken. Je was 17 jaar, maar zo volwassen. Je was steeds jezelf, zelfs bij veel oudere mensen. Geen probleem om ze met een kwinkslag van antwoord te dienen. Daags na een fuif in Oudegem waar we ons geweldig geamuseerd hadden, kruiste ik je in de gangen van de sporthal. “Hey felle”, zei ik, onmiddellijk gevolgd door jouw “Hey coolerd”. Dit zorgde meteen voor een klik tussen ons. Dat zijn altijd onze woordjes gebleven. De daaropvolgende maanden kwamen we elkaar vaak tegen op den badminton en op de vele feestjes. Langzaamaan kwamen de zalige gevoelens van verliefdheid. Ik moest je blijven stalken, want je bleef de boot heel lang afhouden, maar als we elkaar zagen, kusten we wel urenlang. Toen je merkte dat ik berichten kreeg van een ander, ben je snel geplooid en was ons avontuur eindelijk echt begonnen. Wat een gelukzalig gevoel. Ik ben 10 jaar ouder, maar dat heb ik nooit gemerkt. Je nam me direct mee naar je jonge vriendengroep.
Wat hebben we daarna zoveel genoten van het leven! We maakten nooit ruzie, hoogstens eens een enkele keer wat mokken. Maar we leerden elkaar om niet te blijven mokken en gewoon snel te communiceren. Want het leven is toch veel te kort om lang kwaad rond te lopen. ………………….wisten we toen veel……………………………..
Voor jou stond genieten voor alles. We hadden tickets voor een concert van Shakira in het sportpaleis al maanden geboekt. Maar plots werd daags nadien een zwaar examen Chemie gepland. “Je kan de avond ervoor toch niet naar een concert gaan, zou je denken?” Maar jongens toch,…. niet voor Lynn. We genoten enorm van de avond en intens van ons liedje. Uiteindelijk ging het examen de mist in en achteraf bleek dat je dit vak nog een keer of 5 opnieuw moest doen. Maar uiteindelijk ging je vlot door de universitaire studies. Voor mij nog steeds onbegrijpelijk dat je dit kon, met zo weinig studeren.

Wat hebben we mooie herinneringen aan de vele restaurantbezoekjes en vooral aan het lekkere eten van restaurant de TIVA. Telkens er een nieuwe menu uitkwam haastten we ons om te reserveren. Het was ons favoriete restaurant. Wat waren we triest toen het restaurant sloot. De laatste jaren nam Jour de fête die favorietenrol over…………………………………………….Maak je me nu dan wakker? Dan reserveer ik iets voor vanavond?

Stilaan werden we ouder en maakten we samen nieuw mijlpalen. Ons eigen huis in Heusden, wettelijk samenwonen. Onze mooiste momenten kwamen in 2016 en 2018. Onze prachtige kinderen, Wolfje en Larsje, zijn het mooiste geschenk dat je me kon geven. Ook met hen bleven we genieten en met hen hebben we alleen maar mooie herinneringen gemaakt. Ik zie hen oneindig graag. Ik zie jou in hen, ze hebben jouw uiterlijke schoonheid. Ze zijn de mooiste herinnering aan jou. Ik hoop dat je me kan blijven leiden en dat we ze samen kunnen groot brengen. Ze zijn nu mijn alles en Ik beloof dat ik er altijd zal zijn voor hen én dat ik me zal laten bijstaan in hun kledingkeuze. Ik ga ze elke dag vertellen over jou, over jouw wonderbaarlijk mooi karakter in de hoop dat ze ook daarin zoveel mogelijk op jou gaan lijken. Zo kan ik jouw schoonheid altijd blijven zien en altijd blijven bewonderen. Onze wekelijkse aperitief op vrijdagavond gaan we zeker blijven doen om samen met jou te klinken op het weekend. Je bent niet weg…………. Ik zie je……….. ik voel je………..je blijft voor altijd bij ons. Vorige donderdag, enkele minuten nadat ik jou een bezoek bracht, stond ik oog in oog met een nooit eerder geziene volledige regenboog, met ongelooflijk felle kleuren. Zo mooi, zonder twijfel een teken van jou! Hopelijk kunnen er nog heel veel volgen!

Ik sta versteld van hoeveel mensen en uit welke hoek we de laatste dagen berichten, mails, kaartjes en bloemen kregen. Niet alleen om ons sterkte te wensen, maar vooral ook om ons te vertellen wat voor prachtig mensje je bent. Het is onwaarschijnlijk hoe geliefd je bent bij iedereen. Je had eigenlijk geen enkele tegenstander…..voor jou waren dat gewoon vrienden waarmee je je favoriete spelletje kon spelen. Winst of verlies dat maakt voor jou niets uit, als je maar plezier maakt. Dat is jouw pure winst. Je bent een voorbeeld voor iedereen. Je hebt zoveel mensen positief beinvloed en verrijkt.

We hadden samen het perfecte plaatje, we gunden elkaar voldoende vrijheden en waren dan blij als we weer bij elkaar waren. Maar dan……………….plots dook uit het niets jouw enige echte en onoverwinnelijke tegenstander op. Dat vreselijke niets ontziende monster. Je was zo strijdvaardig, ging onmiddellijk de ongelijke strijd aan. Al snel was die ziekte voor jou een voetnoot. Je zag van in het begin af en veel meer dan we denken, maar je ontkende dit en nam snel de draad op van het gewone dagelijkse leven. Door jouw positieve ingesteldheid en wil om normaal te zijn, is dat aardig gelukt. We hebben nog 2 jaar zoveel mogelijk genoten van elkaar en de kindjes dankzij jouw gedrevenheid. Jouw vechtlust is onnoemelijk groot en alweer een voorbeeld voor anderen. Ik las gisteren in jouw “one line a day” boekje een schrijfsel van jou: “8u30 chemo: vergezeld door zotte Lore. Echt een heel toffe madam om op zwier mee te zijn. Natalia kwam ook. Hop daarna naar moedertje en Bert voerde ons naar huis. Heel leuk dagje gehad”. Zelfs chemodagen bleven een feest.

Je hebt je hele leven anderen een lach, liefde en geluk gegeven en nu bezorg je ongewild zoveel verdriet. Baby,….. bedankt voor alles, je hebt me zoveel geleerd, zoveel bijgebracht. Ik hoop dat het goed met je gaat en je nu eindelijk geen pijn meer hebt. Ik hoop dat je de rust gevonden hebt. Ik zie je zo ongelooflijk graag, maar ik blijf gebroken achter.
Deze week sliep ik weinig, ik wilde niet slapen. Of toch…. als ik moet slapen, dan hoop ik dat ik een mooie droom mag beleven over en met jou. Ik ben moe, ik kan niet meer nadenken, ik kan niets meer onthouden. Ik voel niets meer, alleen maar leegte.
Maar ik wil niet sterk zijn,………….. ik wil niet dat het slijt…………….., ik wil gewoon nu wakker worden.…….Maak me wakker zoetje…, maak me wakker…., maak me wakker,…. maak me toch alsjeblieft wakker. Kan iemand me wakker maken?….dit kan toch niet echt zijn?
Wim